Wil jij als leerkracht nog langer van vakantie naar vakantie leven?

Voor een deel van de leerkrachten zit de zomervakantie er alweer op.

Hoe zit dit bij jou?

Ben je inmiddels alweer begonnen, of heb je nog vakantie?

Ik weet niet of je dit herkent…

Aan het begin van de vakantie lijken die zes weken eindeloos lang

Maar wanneer de vakantie eenmaal is begonnen

Lijken de vakantiedagen door je vingers te glippen.

Voor je het weet is het alweer tijd om te starten.

In de jaren voor mijn burn-out leefde ik echt van vakantie naar vakantie.

Ik ging afgepeigerd de zomervakantie in.

En meestal was ik de eerste dagen ook nog eens hartstikke ziek.

Ik voelde me vanbinnen onrustig en kon me niet overgeven aan het gevoel van rust.

Even niets hoeven.

Vijf jaar geleden

Ik neem je even mee terug in de tijd.

Vijf jaar geleden.

We gingen in de vijfde week van de vakantie een weekje kamperen in Luxemburg.

Gelukkig pas in de vijfde week en niet in de eerste.

Want zoals gewoonlijk was ik die eerste vakantie week weer doodmoe en hartstikke ziek.

Het was de eerste keer kamperen met onze dochter.

We genoten volop met en van elkaar.

Helaas zat de week er snel op.

Terwijl de we de camping af reden, biggelden de tranen over mijn wangen.

Ik wilde helemaal niet terug naar huis.

Van mij mocht dat gevoel van vakantie wel eeuwig blijven voortduren.

Ik was er nog niet klaar voor.

Ik had net mijn eerste jaar als directeur erop zitten

En dat was op z’n zachtst gezegd geen gemakkelijk jaar geweest.

Er was veel onrust onder de ouders.

Ik mocht als nieuwbakken directeur een functioneringstraject van een leerkracht begeleiden.

We hadden te maken met een leerling die erg agressief kon worden naar medeleerlingen en later ook naar leerkrachten.

En dan heb ik het nog niet eens over alle onderwijskundige uitdagingen.

Soms is het maar goed dat je van tevoren niet altijd precies weet je te wachten staat.

Want ik weet niet of ik er dan überhaupt wel aan was begonnen.

De gedachte aan nog zo’n jaar maakte me misselijk.

In mijn eerste jaar als directeur maakte ik lange werkdagen.

En bijna standaard kroop ik na het eten ook weer achter mijn laptop.

Wanneer ik mijn dochter naar bed bracht.

Stond ik stiekem een schietgebedje te doen.

Dat ze deze keer goed zou meewerken.

En lief zou gaan slapen.

Zodat ik zo snel mogelijk weer aan het werk zou kunnen.

Maar ook mentaal vroeg de functie veel van me.

Voor mijn gevoel kwam ik nooit helemaal los van mijn werk.

Was er in praktische zin even niets te doen.

Dan was ik in mijn hoofd wel bezig met alles dat nog moest.

Bijna dagelijks stapte ik gestresst de school uit.

Ik liet steeds meer schieten, maar mijn werk ging altijd door

Ik was erg vermoeid.

Ging steeds vroeger naar bed.

En liet mijn paard en sociale uitjes steeds meer schieten.

’s Nachts schrok ik regelmatig wakker van al de dingen die nog moesten en die ik niet mocht vergeten.

Om vervolgens urenlang wakker te liggen en te piekeren over alle zaken die op dat moment speelden.

En nu, tijdens de terugreis.

Passeerden al die zaken van het afgelopen jaar weer de revue.

Ik ben niet het type dat snel opgeeft

Dat is ook iets wat ik vanuit mijn opvoeding heel stevig heb meegekregen.

Niet klagen, maar dragen en hup weer doorgaan.

Dus schraapte mijn moed bijeen.

En begon weer aan mijn tweede jaar als directeur.

Maar nog zo’n jaar zou ik niet trekken.

Dus nam ik me voor om het dit jaar toch echt anders te gaan aanpakken.

Ik zou op tijd naar huis gaan.

Me niet meer zo druk maken.

Beter voor mezelf zorgen.

Maar na een paar weken had de werkelijkheid me alweer in gehaald.

Ik maakte toch weer lange werkdagen.

En ook ’s avonds was ik vaak weer aan het werk.

Moe en gestresst ging ik weer het weekend in.

Geen zin om iets te gaan ondernemen.

Ik was juist blij dat ik even niets hoefde.

Op die paar dingetjes voor school na.

Ik was, ondanks mijn goede voornemens.

Toch weer in mijn oude valkuilen getrapt.

Er was dus niets veranderd.

En dus bikkelde ik door.

Tanden op elkaar.

Ik zou me niet laten kennen.

Inmiddels is er veel veranderd.

Deze ‘tropenjaren’ hebben me uiteindelijk de kop gekost.

Een forse burn-out opgeleverd.

Gelukkig kon ik na een jaar hard werken aan mezelf weer volledig hersteld terugkeren in mijn functie als directeur.

Maar na 7 maanden kwam ik tot de conclusie dat ik niet gelukkig was in de functie van directeur.

Ik ben gestopt met mijn werk als directeur en heb mijn energie gestoken in mijn bedrijf en werk daarnaast regelmatig als inval leerkracht.

Een combinatie die voor mij ontzettend goed voelt.

Ik heb gekozen voor mijn eigen geluk en daar heb ik tot heden geen spijt van.

Hoe zit het met jou?

Herken je jezelf in mijn verhaal?

Voel jij de stress en spanning ook alweer toenemen, nu de zomervakantie op zijn einde loopt?

Wil je niet nog zo’n jaar?

Wil je dingen anders aanpakken?

Maar heb je geen idee wat en hoe?

Schrijf je dan in de voor de workshop: In 5 stappen naar minder stress voor de klas

En ik help je daar graag bij.

Ik overlaad je in deze workshop met tips die je heel eenvoudig kunt toepassen in je werk.

Ik houd niet van moeilijk en uitgebreid.

Praktisch, to the point en direct toepasbaar.

Kleine investering, groot resultaat.

Doe je mee?