Waarom het de afgelopen weken zo stil was van mijn kant

Misschien was het je opgevallen, misschien ook nog niet, maar de afgelopen weken heb je geen nieuwe blogs van me gezien. Iets waar ik normaal toch wel heel trouw in ben.

Helaas had dit ook een reden.

Ik stond vanaf de zomervakantie 1 dag per week voor groep 2. Leuke groep, leuke school. Ik had het erg naar mijn zin. Zo ook op 18 september jongstleden. Op dat moment was ik ruim 26 weken zwanger. Ik begon de dag lekker, maar halverwege de dag merkte ik dat het op de een of andere manier steeds moeizamer ging. Mijn buik en rug begonnen ook wat te zeuren.

’s Middags na schooltijd besloot ik toch maar even te overleggen met het ziekenhuis wat te doen en ik mocht langskomen. Daarna belandde ik in een soort stroomversnelling. Uit diverse testen bleek dat onze kleine uk zich mogelijk al zou gaan aandienen en voordat ik het wist lag ik in de ambulance naar het academisch ziekenhuis in Groningen.

Ik kreeg daar weeënremming, longrijpers en we werden in alles voorbereid dat onze kleine die week al geboren zou kunnen worden. Wat een schrik!
Gelukkig stabiliseerde het zich en mocht ik na een week naar het ziekenhuis in Leeuwarden en nog eens twee dagen later naar huis.

En dan zit je thuis…Je weet van je arts dat kans op herhaling tot aan de bevalling groot is, als gevolg van een placenta praevia. Ineens ben je in een soort tikkende tijdbom veranderd. Je hebt bepaalde leefregels meegekregen: niet tillen, niet fietsen, niet voor de klas, etc. maar hoeft geen bedrust te houden, omdat het niet wetenschappelijk is aangetoond dat dat bij mijn complicatie iets helpt voorkomen.

Langzaam en voorzichtig probeer je de draad van het leven weer een beetje op te pakken en vertrouwen in jezelf en in je lijf te krijgen. De ene dag lukt dit makkelijker dan de andere. Het was net alsof ik een soort bubbel zat.

De meeste activiteiten voor mijn bedrijf moest ik uit mijn handen laten vallen. Ik zou bijvoorbeeld nog het hele land doorreizen voor teamtrainingen, maar dat was gewoon niet meer verantwoord. Stel dat daar wat zou gebeuren en ik daar in het ziekenhuis zou belanden? Ook lukte het schrijven van bijvoorbeeld een blog niet zo gemakkelijk. Ik kreeg gewoon geen woord op papier. En durfde ik mijn ingeplande workshops niet te laten doorgaan. Stel dat ik op het laatste moment iedereen zou moeten afzeggen?

Toen ik twee weken geleden de 32 weken grens passeerde, was het net alsof ik weer tot leven kwam. 32 weken was echt een mijlpaal voor ons, omdat ons kindje dan erg goede overlevingskansen zou hebben en dat ze het kunnen opvangen in het ziekenhuis van Leeuwarden, waar ik woon, 5 minuten vanaf het ziekenhuis. Er kwam een soort rust over me en ineens lukte bepaalde dingen me weer, zoals bijvoorbeeld het schrijven van deze blog. En dat geeft me een erg goed gevoel.

Ik blijf het de komende weken tot aan mijn bevalling rustig aan doen, want heb natuurlijk nog steeds een placenta praevia, die tot aan de geboorte van onze uk onrust kan geven. Ik doe vooral de dingen die ik leuk vind en die me positieve energie en afleiding geven.
Ondertussen ben ik al voorichtig bezig met het maken van een planning voor na mijn verlof, want al die trainingen die ik heb moeten cancellen, moeten natuurlijk wel weer een plekje krijgen, naast alle overige activiteiten.

Hoewel ik de meeste activiteiten voor mijn bedrijf na mijn verlof weer oppak, heb ik besloten om de workshops: ‘In 5 stappen naar minder stress voor de klas‘ en ‘Eerste hulp bij een burn-out’ tijdens mijn verlof beschikbaar te stellen, door ze op video op te nemen en de komende periode als online workshop aan te bieden. Dit omdat het echt enorm waardevolle workshops zijn en het zonde zou zijn als de inhoud daarvan de komende maanden niet voor jullie beschikbaar zou zijn.

Op dit moment legt een V.a. (virtueel assistent) de laatste hand aan de online omgeving en zullen de workshops binnenkort beschikbaar zijn.

Hoe werkt dat nu, zo’n online workshop?
Via mijn pagina kun je je aanmelden voor de workshop en betalen via Ideal. Je krijgt dan direct een e-mail en toegang tot de workshop. Je kunt dus in alle rust de workshop gaan bekijken op de tijd die jou het beste past en je hoeft het niet in 1x te doen. Je kunt het ook in stukjes opdelen of als iets een beetje te snel voor je ging, het nog eens rustig terug kijken.

Nu hoor ik je denken: ‘Maar met een online workshop heb ik geen mogelijkheid om vragen te stellen over de inhoud.’ En dat klopt, maar ook daar heb ik over nagedacht en ik bied iedere deelnemer van de workshop de mogelijkheid om na afloop van de workshop nog enkele vragen over de inhoud aan mij per e-mail te stellen. Je krijgt dan een persoonlijk antwoord van mij terug.

Hoe fijn is dat?

Zodra de workshops online beschikbaar zijn, dan hoor je het uiteraard van mij.