Ben jij een perfectionistische leerkracht en ben je op zoek naar tips om daar op een andere manier mee om te gaan? Dan moet je zeker het boek: De moed van imperfectie van Brené Brown lezen.
Ik was ook een enorme perfectionist
Misschien kun je je het je niet voorstellen, maar ik was voor mijn burn-out ook een ontzettende perfectionistische leerkracht en later directeur. Alleen het allerbeste was goed genoeg en ik legde de lat voor mezelf vreselijk hoog. Soms zelfs zo hoog, dat ik zelf bijna niet meer aan mijn eigen lat kon voldoen.
Het kostte me elke dag enorm veel tijd om aan mijn eigen, perfectionistische standaarden te kunnen blijven voldoen. Ik kreeg mijn werk hierdoor nooit binnen de tijd die ik had af en daarom kroop ik op mijn vrije avonden en in het weekend nog geregeld achter mijn laptop om dingen af te maken.
En weet je wat ik nog het ergste vond?
Als ik enorm veel tijd had besteed aan een bepaalde taak en ik van een ander negatieve feedback kreeg op mijn werk. MIJN WERK! Waar ik zo ontzettend veel tijd aan had besteed, was niet goed genoeg.
Op zo’n moment kon ik echt wel door de grond zakken van ellende en leidden negatieve stemmetjes in mijn hoofd constant mijn aandacht af, waardoor ik me niet meer kon focussen op mijn andere werk of ’s nachts regelmatig wakker lag.
Tot het niet langer meer kon
Al met al heb ik me met deze manier van werken nog behoorlijk staande weten te houden. Jarenlang denk ik wel, maar op een gegeven moment brak het me echt op. Ik raakte, mede door deze oorzaak, volledig burn-out.
Tijdens 1 van mijn eerste bezoeken aan de psycholoog kreeg ik een boekentip van haar: De moed van imperfectie van Brené Brown. Ik kocht boek als e-book en zette het op mijn Ipad, maar de tijd om het te lezen gunde ik mezelf niet.
Tot we in de herfstvakantie op vakantie gingen naar Turkije. Tijdens de vliegreis kwam de Ipad uit mijn tas en ik begon te lezen. En ik was nog niet goed en wel in het boek begonnen, of de tranen liepen me over de wangen.
Dit boek ging over mij! Het was zo akelig herkenbaar.
Ik heb het boek tijdens de heenvlucht volledig uitgelezen en het heeft me een aantal hele mooie inzichten gebracht.
De drie belangrijkste inzichten voor mij waren:
- Dat het oke is om open en eerlijk te zijn en aan anderen mijn kwetsbare kant te tonen. Nog te vaak trok ik een ijzeren harnas aan en deed ik mezelf veel beter voor, dan dat ik me daadwerkelijk voelde. Het ijzeren harnas bood me bescherming. Maar je bent eigenlijk een veel mooier persoon als je het ijzeren harnas kunt laten zakken.
- Dat schaamte is verbonden met perfectie en dat perfectionisme niet hetzelfde is als je best doen. Perfectionisme is de overtuiging dat we, als we perfect leven, er perfect uitzien, alles perfect doen, de pijn van verwijten, afkeuring en schaamte kunnen minimaliseren. Op deze manier kunnen we onszelf beschermen.
- Dat als er iets misloopt, je ook aardig voor jezelf kunt zijn. Dat je warm en begripvol op jezelf reageert wanneer je lijdt, faalt of een gevoel van tekortschieten ervaart, in plaats van je pijn te negeren of jezelf te kwellen met zelfkritiek.
In het boek deelt Brené Brown naast haar eigen persoonlijke verhaal, vele tips en handreikingen die je gaan helpen om zachter voor jezelf te kunnen zijn.
En hoewel ik van mening ben dat het lezen van 1 boek er niet voor zal zorgen dat je ineens niet meer perfectionistisch bent, zal het je wel helpen om de eerste stappen te zetten om het perfectionisme iets meer los te kunnen laten.
Ik raad dit boek dan ook altijd aan leerkrachten aan die bij mij in training of coaching zijn en erg last hebben van perfectionisme.
Ben jij ook zo’n perfectionistische leerkracht? Dan zou ik jou ook zeker aanraden om dit boek te lezen. De feestdagen en de kerstvakantie staan voor de deur. Geef het boek jezelf cadeau en gun jezelf de tijd om het in de kerstvakantie te lezen.
Heb je het boek gelezen? Wat was jouw belangrijkste les uit dit boek?
En het is mijn grootste missie om leerkrachten van werkdruk naar werkgeluk te helpen, door middel van het delen van tips, training en coaching.