Over stakende leerkrachten en verplichte moestuintjes

De kogel is door de kerk. Op 12 december 2017 zal er opnieuw gestaakt worden door leerkrachten in het basisonderwijs voor meer salaris en minder werkdruk.

Net als voor de stakingsdag van 5 oktober jl. krijg ik ook nu regelmatig de vraag of ik achter de staking sta. Mijn eerlijke antwoord?

Deels wel en deels niet en ik zal je uitleggen waarom.

 

Ik ben absoluut een voorstander voor staken voor een beter salaris.

De meeste leerkrachten werken erg hard en maken veel meer uren dan waar ze voor betaald krijgen. Zo vertelde laatst een coachklant van me dat zij twee dagen per week voor de klas staat (een wtf van 0,4), maar dat zij daarnaast ook nog eens elke week minstens 8 uren extra werkt, waarvoor ze niet betaald krijgt.

Ik maakte voor haar een globale rekensom en de uitkomst was schokkend. Haar bruto uursalaris was dermate laag, dat het gewoon niet meer in verhouding stond voor haar opleidingsniveau en werkervaring. Om je een kleine indicatie te geven: Ik betaalde mijn vorige schoonmaakster meer per uur.

Het complete verhaal en de berekening kun je hier nalezen.

 

Ik sta niet achter staken voor een lagere werkdruk

En ik zal je uitleggen waarom. Dat zit hem vooral in de keuze van het woord werkdruk. Werkdruk is namelijk een subjectief begrip. Het gaat over beleving en heeft daardoor voor de ene leerkracht een hele andere invulling, dan voor de andere.

Je kent vast ook wel die ene leerkracht die voorbaat al begint te zuchten en te steunen als er weer iets nieuws gedropt wordt, terwijl de andere leerkracht vrolijk op een normale tijd de school verlaat. Klaar met z’n werk voor die dag.

Beide leerkrachten werken in hetzelfde team, wordt hetzelfde van gevraagd en toch gaan zij hier op een hele verschillende manier mee om.

Zelf actief de eerste stappen zetten naar minder werkdruk? Schrijf je dan nu in voor de online training: In 5 stappen naar minder stress voor de klas.

 

Dit komt doordat er naast de welbekende werkaspecten ook persoonlijkheidskenmerken een rol spelen in de werkdrukbeleving van leerkrachten.

Veel leerkrachten zijn erg perfectionistisch, leggen de lat voor zichzelf torenhoog, kunnen moeilijk hun grenzen aangeven en ‘nee’ zeggen. Dat maakt dat zij zich moeilijk staande kunnen houden in een veeleisende omgeving als het onderwijs.

 

 

Waar leerkrachten dan wel voor zouden moeten staken op 12 december 2017

Waar leerkrachten feitelijk voor zouden moeten staken, is het verlagen van de taak- en regeldruk. Deze twee factoren zijn namelijk objectief en meetbaar.

Het is meetbaar dat de hoeveelheid taken van een leerkracht die in dezelfde of zelfs minder tijd klaar moeten zijn, enorm is toegenomen.

Denk hierbij alleen maar aan de invoering van passend onderwijs. Meer plannen moeten er geschreven worden, meer gesprekken moeten er gevoerd worden met ib’ ers en externe partijen die de leerlingen met een grote zorgvraag begeleiden. En dit allemaal in dezelfde tijd als voor de invoering van passend onderwijs.

Maar ook aan steeds groter wordende klassen, minder handen in de klassen, kinderen met complexere problemen in je klas.

 

En dan is er nog de regeldruk. Scholen en leerkrachten moeten zich aan steeds meer regels houden, moeten zich voor steeds meer dingen verantwoorden. Daarnaast worden er voortdurend allerlei maatschappelijke onderwerpen op het bordje van de school geworpen. Denk hierbij aan gezonde voeding, voorkomen van overgewicht bij kinderen, sociale media, etc.

 

Zowel de toegenomen taakdruk, als de regeldruk zijn meetbaar en dus objectief. Iedere leerkracht gaat hier weer op een andere manier mee om, afhankelijk ook van zijn of haar persoonlijkheidskenmerken en dat maakt de ervaren werkdruk.

 

Maar er spelen nog veel meer problemen in het onderwijs

Zo plaatste het AD op 6 december 2017 dit artikel: Zieke docent schaadt tienduizenden kinderen.

De werkgroep PO in actie hield een peiling onder haar achterban om de problemen rondom vervanging van zieke en afwezige leerkrachten in kaart te brengen.

En deze peiling gaf de volgende resultaten.

In 1 week werden:

• Zeker 78 groepen naar huis gestuurd
• 194 groepen verdeeld over andere klassen
• 220 verzocht om op hun vrije dag te komen invallen
• en werden nog eens in honderden andere gevallen stagiaires, directeuren en onderwijsassistenten voor de klas gezet.

Een globale berekening liet zien dat in die week tijd tenminste 10.000 leerlingen gedupeerd zijn.

 

Wat ik alleen heel erg jammer vind in dit artikel, is dat vooral de praktische kant van dit probleem wordt belicht, namelijk de problemen die het oplevert voor de scholen, de ouders en de leerlingen.

En natuurlijk is dat ook heel erg vervelend.

 

Maar het verhaal kent ook nog een andere kant, namelijk die van de leerkracht. (lees hier het bericht en de reacties op mijn Facebook pagina).

Er zijn namelijk op dit moment veel leerkrachten die ziek doorwerken, omdat ze weten dat er geen invaller beschikbaar is en hun groep dan verdeeld of zelfs mogelijk naar huis gestuurd moet worden.

Hun hart voor hun leerlingen en de continuïteit binnen de school is zo groot, dat zij maar blijven doorgaan, terwijl ze in sommige gevallen nog maar amper op hun benen kunnen staan.

En dit met alle mogelijke gevolgen van dien:

 

Je wilt niet weten hoeveel leerkrachten ik inmiddels heb gesproken die toch ziek doorwerkten. Die maar door bleven gaan en hun eigen klachten volkomen negeerden en daardoor uiteindelijk bijvoorbeeld een dubbele longontsteking opliepen en hierdoor veel langer uitgeschakeld raakten, dan door het uitzieken van een griepje het geval zou zijn geweest.

 

De enkele leerkracht die zich wel ziekmeldt, omdat hij of zij elke twee minuten rennend naar het toilet moet, meer dan 40 graden koorts heeft en echt niet meer op de benen kan staan, doet dit met een enorm schuldgevoel.

En rustig uitzieken is er echt niet bij. Ze worden voortdurend gebeld door hun leidinggevende om te vragen wanneer ze alsjeblieft weer aan het werk kunnen.

En hierdoor wordt het schuldgevoel bij de zieke leerkracht alleen nog maar groter.

Dit kan niet langer zo doorgaan, want dit gaat uiteindelijk ten koste van mensen en hun gezondheid.

 

Maar dit bericht over het onderwijs slaat toch echt alles

Zoals je kunt lezen zijn de problemen in het basisonderwijs op dit moment erg groot en er is ondanks de acties en de vele media-aandacht nog steeds geen plan en voldoende geld beschikbaar om dit te kunnen oplossen.

En toen zag ik gisteren op het nieuws dat de regeringspartijen willen dat op alle Nederlandse scholen een moestuin komt. Op deze manier leren kinderen beter waar ons voedsel vandaan komt en gaan hierdoor gezonder eten. Het plan wordt vandaag, 7 december 2017, ingediend bij het begrotingsdebat.

Het artikel bij dit nieuwsitem kun je hier lezen.

 

Nu is het code rood in het onderwijs. Staat het water bij de scholen en de leerkrachten tot aan de lippen. Is er nog steeds niet voldoende geld beschikbaar gesteld om de problemen in het basisonderwijs te kunnen verminderen en dan komen de regeringspartijen naar buiten met een plan dat alle basisscholen een moestuin zouden moeten hebben?

Mijn broek zakte hier letterlijk vanaf.

Is dit nu echt prioriteit, nu de problemen in het basisonderwijs zo groot zijn?

We moeten minstens 78 schoolklassen in een week tijd naar huis sturen, omdat er geen leerkracht beschikbaar is, maar he, als elke basisschool maar wel een moestuin heeft.

 

Hoe serieus worden we nu door onze regeringspartijen genomen?

 

Ik hoop dan ook van harte dat op dinsdag 12 december a.s. zoveel mogelijk leerkrachten gaan staken voor een beter salaris en minder taak- en regeldruk.

 

Ik sta achter jullie!

 

P.s. Is de werkdrukbeleving in jullie team erg hoog? Weet dat daar ook zelf veel aan te doen valt. Ik begeleid, naast mijn trainingen en coaching ook teams in het verlagen van de werkdrukbeleving.

Willen jullie in schooljaar 2018-2019 als team minder werkdruk ervaren en met meer plezier en energie voor de klas? Neem via contact@stressvrijvoordeklas.nl contact me op om te horen wat voor jullie schoolteam zou kunnen betekenen.